ΟΙ ΖΩΔΙΑΤΕΣ ΤΙΜΟΥΝ ΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥΣ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 + 1ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1955

Ομιλία του Κώστα Χατζηγιάννη, Προέδρου της 
Παγκοινοτικής Κίνησης Ζώδιας, 
σε εκδήλωση του Εθνικού Συλλόγου Ζώδιας 
«Νικόλαος Π. Γιάγκου» την Τετάρτη 26 Μαρτίου, 2014

Είναι με ξεχωριστή τιμή που βρίσκομαι σήμερα στο οίκημα του Εθνικού Συλλόγου Ζώδιας «Νικόλαος Π. Γιάγκου» εδώ στα Πολεμίδια, μακριά από την κατεχόμενη από τα τούρκικα στρατεύματα κατοχής Ζώδιας μας, για να μοιραστώ μαζί με τους συγχωριανούς Ζωδιάτες  το αίσθημα περηφάνιας που μας αφήνουν οι εθνικές επέτειοι της 25^ης Μαρτίου, 1821 και της 1^ης Απριλίου, 1955 αλλά και το καθήκον που έχουμε να συνεχίσουμε τους αγώνες μας για μια σύντομη επιστροφή σε μια ελεύθερη Ζώδια απαλλαγμένη από τα τούρκικα κατοχικά στρατεύματα και τους Τούρκους εποίκους.

Η επεκτατική στρατηγική των Τούρκων της Οθωμανικής αυτοκρατορίας πέτυχε να κατακτήσει την Κωνσταντινούπολη και γενικά το Ελληνικό Έθνος το 1453 και την Κύπρο μας το 1571.  Κατά τη διάρκεια της τούρκικης κατοχής υπήρξαν πολλά που στόχευαν στον αφελληνισμό των κατεχομένων από τους Τούρκους εδαφών, όπως η μη λειτουργία ελληνικών σχολείων – αλλά λειτουργούσαν τα κρυφά σχολεία που με τον τρόπο τους διατήρησαν την ελληνική γλώσσα μας και την ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία μας.  Η τούρκικη κατοχή και τα πολλά βασανιστήρια από τους Πασάδες και γενικά τους Τούρκους καταπίεζαν τον ελληνικό λαό και τον στερούσαν δικτατορικά από τις περιουσίες και τους καρπούς των κόπων του και γενικά καταπίεζαν τον ελληνισμό με τρόπον που ανάγκαζαν τον απλό κόσμο να φοβάται και να σιωπά ενώπιον των βασανιστών τούρκων.  Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες που εξιστορούν τον δικτατορικό τρόπο διοίκησης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που ανάγκαζαν πολλούς να ξενιτευτούν σε γειτονικές χώρες και να διαπρέπουν εκεί ως Έλληνες π.χ. ο Ρήγας Φεραίος, ο Υψηλάντης κ.ά.

Κατά τη διάρκεια της τουρκικής κατοχής ο Ελληνισμός έκανε πολλές προσπάθειες για απελευθέρωση.  Όμως η Σουλτανική Οθωμανική μεγάλη δύναμη με καταπίεση και δικτατορικές φονικές πράξεις δυστυχώς διέλυε τους αγώνες αυτούς των Ελλήνων και διατήρησε την κατοχή για 400 χρόνια.  Όμως οι αγώνες των Ελλήνων δεν έπαυσαν, παρά τις πολλές δυσκολίες και κινδύνους και διατήρησαν τον ελληνορθόδοξο χαρακτήρα μας για τον οποίο έγιναν και οι κατοπινότεροι απελευθερωτικοί αγώνες, που οδήγησαν στη μεγάλη Ελληνική  Επανάσταση που άρχισε στις 25 Μαρτίου, 1821.

Η Επανάσταση του 1821 μεθοδεύτηκε με μυστικό τρόπο και πολλή προσοχή από τη Φιλική Εταιρεία και είχε ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση του πρώτου μεγάλου μέρους της Ελλάδας.  Στην προετοιμασία της Επανάστασης έλαβαν μέρος πολλοί Έλληνες από διάφορα μέρη της Ελλάδας, τα Νησιά περιλαμβανομένης και της Κύπρου μας, και παρά τους διωγμούς και τις φονικές καταπιέσεις των Τούρκων η επανάσταση της 25^ης Μαρτίου πέτυχε τους στόχους για απελευθέρωση.

Στην ιστορία αποδεικνύεται ότι τούρκοι και Έλληνες δεν συμπορεύτηκαν ποτέ και αυτή η διατήρηση της κοινωνικής ανεξαρτησίας τους υπήρξε από τα βασικά στοιχεία της επιτυχίας της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.  Η μακραίωνη πορεία του ελληνικού γένους, που άσπαστος ιστός της είναι η αγάπη για την ελευθερία, φούντωσε και συντήρησε τη φλόγα της εξέγερσης κατά του τυράννου Οθωμανικού κράτους.  Αναμφίβολα και οι Έλληνες της Κύπρου είχαν τους ίδιους στόχους για αποτίναξη του τούρκικου ζυγού και συνέβαλαν ποικιλότροπα στις διάφορες μορφές της Ελληνικής επανάστασης.  Οι τούρκοι κατακτητές δεν ανέκτηκαν την εξέγερση των Ελλήνων της Κύπρου και την 9^η Ιουλίου, 1821 θανάτωσαν τον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό και άλλους Ιεράρχες.  Χαρακτηριστικό είναι το ποίημα για την «9^η Ιουλίου» του Εθνικού μας ποιητή Βασίλη Μιχαηλίδη που ανάμεσα σ’ άλλα αναφέρει και τα ακόλουθα που λέχθηκαν από τον Αρχιεπίσκοπο:

«Η ρωμιοσύνη έν’ φυλή συνότζαιρη του κόσμου,

κανένας δεν ευρέθηκεν για να την ι-ξηλείψει

κανένας γιατί σσιέπει την που τα ‘ψη ο Θεός μου.

Η Ρωμηοσύνη εννά χαθεί, όντας ο κόσμος λείψει!

Σφάξε μας ούλους τζι ας γενεί το γαίμαν μας αυλάτζιν,

κάμε τον κόσμον ματζελειόν τζαι τους Ρωμηούς τραούλλια,

αμά ‘ξερε πως ύλαντρον όντας κοπεί καβάτζιν

τριγύρου του πετάσσονται τρακόσια παραπούλια.

Το ‘νίν αντάν να τρώ’ την γην, τρώει την γην θαρκέται

μα πάντα τζείνον τρώεται τζαι τζείνον καταλυέται.»

Κάτι που αναφέρεται για τη συμμετοχή της Κύπρου στον αγώνα για αποτίναξη του τούρκου κατακτητή είναι και το γεγονός ότι ο Κανάρης έφθασε στην Κύπρο, στις 19.6.1821, στην περιοχή Λαπήθου-Καραβά της Κερύνειας, μεταφέροντας μαζί του όπλα και πυρομαχικά για να ξεσηκωθούν και οι Κύπριοι κατά των Τούρκων.  Φιλοξενήθηκε από τον πρόκριτο της Λαπήθου Πασπάλλα και φεύγοντας από το Νησί του παραδόθηκαν χρήματα και τρόφιμα για τη στήριξη της Επανάστασης των Ελλήνων.

Η Επανάσταση του 1821 ήταν η αρχή για την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον Τούρκο κατακτητή.  Δυστυχώς η Κύπρος παρά την συμμετοχή της στον αγώνα των Ελλήνων παρέμεινε υπό την Οθωμανική κατοχή μέχρι το 1878 όταν πουλήθηκε στους Άγγλους.  Όμως οι αγώνες των Κυπρίων συνεχίστηκαν με διάφορες μορφές όπως εκδηλώσεις κατά των Άγγλων αποικιοκρατών π.χ. η εξέγερση του 1931 όταν είχαμε και ένα Ζωδιάτη νεκρό, τον Σάββα Μισούρη, ο οποίος έπαιζε την καμπάνα του χωριού όταν Άγγλοι στρατιώτες εισήλθαν στο χωριό μας και τον πυροβόλησαν.

Στις 15 Ιανουαρίου, 1950 σε δημοψήφισμα ο ελληνισμός της Κύπρου αποφάσισε την απελευθέρωση και Ένωση της Κύπρου με τη μητέρα Ελλάδα.  Το ψήφισμα μεταφέρθηκε στην Κυβέρνηση της Ελλάδας και τα Ηνωμένα Έθνη από τον Μητροπολίτη Κυρηνείας Κυπριανό αλλά δυστυχώς δεν είχαμε επιτυχές αποτέλεσμα.  Έτσι οι Κύπριοι, που δεν έπαψαν ποτέ να αγωνίζονται για αυτοδιάθεση, ελευθερία και ένωση με την Ελλάδα, προετοιμάστηκαν για λήψη δυναμικότερων μέτρων κατά των Άγγλων.  Καλλιεργείτο αγωνιστικό πνεύμα κυρίως στους μαθητές των σχολών μέσης παιδείας, στα κατηχητικά μαθήματα αλλά και στους διάφορους συλλόγους μας.  Θυμούμαι πριν την έναρξη του αγώνα, το καλοκαίρι του 1954 οργανώθηκε κατασκήνωση των Κατηχητικών Σχολείων στον Άγιο Νικόλαο της Στέγης στην Κακοπετριά στην οποία μετείχαμε και 4 Ζωδιάτες και εκεί το αγωνιστικό πνεύμα ήταν τέτοιο που ενθουσίαζε τους κατασκηνωτές και τους προετοίμαζε για συμμετοχή σε απελευθερωτικό αγώνα.   Μέσα στο αγωνιστικό πνεύμα του Κυπριακού λαού, που για χρόνια ήταν στις καρδιές όλων, προετοιμάστηκε ο αγώνας της Ε.Ο.Κ.Α. που άρχισε την 1^η Απριλίου, 1955 με αρχηγό τον Γεώργιο Γρίβα – Διγενή και συμπαραστάτη τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο.

Στον απελευθερωτικό αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. έλαβαν μέρος πολλοί αγωνιστές, ανάμεσα στους οποίους και αρκετοί Ζωδιάτες που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη διεξαγωγή του ένοπλου αγώνα, ανάμεσα στους οποίους και ο Ζωδιάτης ήρωας μας Νικόλαος Π. Γιάγκου.  Ο Κυπριακός λαός συμπαραστάθηκε στην διεξαγωγή του αγώνα ο οποίος είχε ως αποτέλεσμα την ίδρυση το 1960 της Κυπριακής Δημοκρατίας, μετά τις συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου του 1959.

Τιμούμε σήμερα την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ και τους ήρωες που έπεσαν αγωνιζόμενοι κατά των Άγγλων όπως ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ο Κυριάκος Μάτσης, ο συγχωριανός μας Νικόλαος Π. Γιάγκου και πολλοί άλλοι που απαγχονίστηκαν λόγω της δράσης τους στον αγώνα όπως ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης.  Είναι πολλοί οι ήρωες μας και οφείλουμε να τους τιμούμε και να θυμόμαστε και να μεταφέρουμε στις επόμενες γενιές τις θυσίες τους για να δυναμώνει συνεχώς το αίσθημα ευθύνης μας έναντι της πατρίδας μας.

Δυστυχώς η τουρκική στρατηγική που στόχο είχε τη συνεχή κατοχή της Κύπρου και μετά το 1878, όταν την πούλησε στους Άγγλους, και παρά την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1960 οι τούρκοι, που είναι μόνο το 18% του Κυπριακού πληθυσμού, με την υποκίνηση και υποστήριξη της Τουρκίας δεν έπαψαν να στοχεύουν στη διχοτόμηση της Κύπρου.  Το 1963 ήταν η μεθοδευμένη παράνομη εξέγερση των τουρκοκυπρίων που είχε ως αποτέλεσμα το μοίρασμα της Λευκωσίας με την πράσινη γραμμή. Η Ντεκτασιηκή πολιτική συνεχίστηκε και πέτυχε μετά το πραξικόπημα της 15^ης Ιουλίου, 1974 να έχει την τουρκική εισβολή της 20^ης Ιουλίου, 1974 και την κατοχή μεγάλου τμήματος της πατρίδας μας από τα τούρκικα στρατεύματα κατοχής.  Στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου μας περιλαμβάνεται και η Ζώδια μας και από τότε τα σπίτια, τα περιβόλια και γενικά τα χωράφια μας καρπούνται παράνομα οι τούρκοι.

Για 40 χρόνια είμαστε μακριά από τη Ζώδια μας και τα σπίτια και τις περιουσίες μας.  Έχουμε συναίσθηση του ιερού καθήκοντος μας και την υποχρέωσή μας να συνεχίσουμε τον αγώνα για ελευθερία και δικαίωση.  Ως Ζωδιάτες θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για δικαίωση και επιστροφή στη Ζώδια μας και πρέπει να μεθοδεύσουμε και άλλες μορφές αγώνα για να πετύχουμε τον στόχο μας – το στόχο της επιστροφής σε μια ελεύθερη Ζώδια στα πλαίσια μιας λύσης που να είναι σύμφωνα με τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και να συνάδει με τις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην οποία η Κυπριακή Δημοκρατία είναι μέλος.

Θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε και να προβάλλουμε ποικιλότροπα την οργάνωση Ζωδιάτικων μεθοδευμένων εκδηλώσεων που να καλλιεργούν αγωνιστικό πνεύμα και διάθεση για δραστηριότητες που στοχεύουν στη διατήρηση δεσμών μεταξύ των Ζωδιατών και τη μνήμη της Ζώδιας μας και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και ανάληψη πρωτοβουλιών για διοργάνωση και άλλων μορφών αγώνα με στόχο να ρίξουμε το τείχος που χωρίζει σήμερα με τη βία των όπλων την Κύπρο μας.  Θα συνεχίσουμε να ελπίζουμε, να μην ξεχνούμε, ότι θα δούμε καλύτερες μέρες και σύντομα θα επανεγκατασταθούμε σε μια ελεύθερη Ζώδια, απαλλαγμένη από τα τούρκικα στρατεύματα κατοχής και τους εποίκους, όπου θα ξανακτίσουμε τα σπίτια μας και θα ξαναφυτέψουμε τα μποστάνια και τα περιβόλια μας που κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας και που από το 1974 παράνομα καρπούνται ξενόφερτοι τουρκαλλάδες.