Σαν σήμερα στην ιστορίαν της Κύπρου εν εγίνηκεν τίποτε. Δηλαδή εν εγίνηκεν τίποτε που να το θεωρήσαν άξιον οι ιστορικοπατέρες μας για να το γράψουν, που τον Ηρόδοτον τζιαι τον Βουστρώνιον, ως τον Κύρρην τζιαι τον Παπαδόπουλλον. Κανένας βασιλιάς εν ενθρονίστηκεν. Κανένας κατακτητής εν αποβιβάστηκεν. Κανένας αρχιεπίσκοπος εν εκτελέστηκεν. Κανένας δραγομάνος εν εκαταχράστηκεν την θέσην του. Κανένας Βενετσιάνος έμπορας εν εσσιυλλοφαήθηκεν με τον Γάλλον ομόλογον του. Κανένας ναός εν εχτίστηκεν. Κανένας εν έκαμεν πραξικόπημαν. Εν εγεννήθηκεν καμιά θεά, εν εμαρτύρησεν κανένας άγιος, ούτε έφαεν κανένας άλλος 39 βιτσιές.
Σαν σήμερα, όπως κάθε μέρα στην ιστορίαν, ο χωρικός εξύπνησεν που τα χαράματα να πάει να παλέψει με την γην (δικήν του ή του μάστρου του), ο δούλος εσύναεν το παμπάτζιην τζιαι έκοφκεν το ζαχαροκάλαμον, μια γεναίκα εγένναν πουκάστην τερατσιάν, τζιαι πολλές άλλες επεθανίσκαν στην γένναν. Κάποια άλλη αρμάζετουν τζιείνον που έθελεν ο τζιύρης της (ή τζιείνον που αρτήραν αν ήταν φτωσιή). Σαν σήμερα ο φοροσυλλέκτης παπάς ή αγάς έρκετουν στο χωρκόν να ξιζουμίσει τον κόσμον. Σαν σήμερα ο Κυπραίος αρκάτης εκουβάλαν, έκοφκεν, έσαζεν, έχτιζεν, αγόραζεν τζιαι πούλεν για την δόξαν των επωνύμων. Σαν σήμερα, ο σκλάβος των Ρωμαίων στα μεταλλεία της Σκουρκώτισσας επεθάνισκεν που τες αναθυμιάσεις, την ποστασιάν τζιαι το ξύλον. Σαν σήμερα ο μεταλλωρύχος της CMC στην Σκουρκώτισσαν αναγκάζετουν να αγοράσει το ακριβόν εισαγόμενον σιτάριν γιατί ο Εγγλέζος είσιεν την αυτοκρατορίαν για να καταναλώνει. Σαν σήμερα, τρία κοπέλλια μιας συντεχνίας εδέρναν έναν απεργοσπάστην. Σαν σήμερα, η Κυπριακή γλώσσα επιβίωννεν γιατί την εμίλαν η μάνα στο παιδίν. Εν την εγλίτωσεν η Εκκλησιά, γιατί σαν σήμερα (όπως τζιαι σήμερα) εμέτραν τα βενετσιάνικα δουκάτα, τα υπέρπυρα, τα γρόσια τζιαι τα ολλανδέζικα δολλάρια τζιαι εν είσιεν τζιαιρόν για εθναρχισμούς τζιαι μαλακίες. Σαν σήμερα κανένας εν εξεγέρτηκεν για την ελευθερίαν ιμίsh. Σαν σήμερα ο κόσμος εσκαρφίζετουν τραούθκια τζιαι αστεία για να περιπαίξει την εξουσίαν στα κρυφά, έτσι για να μέννεν συνέχειαν πουκάτω. Σαν σήμερα, ένας χωρκάτης εκρυφο-αλώνιζεν το σιτάριν τζιαι το κριθάριν του πόξω που το χωρκόν για να μεν πιερώννει φόρον. Σαν σήμερα κάποιος επαρπάταν μίλια για να πάει στον παναΰριν ή στην πόλην να πουλήσει τα χαλλούμια του, τα ξύλα, καμιάν αίγιαν τζιαι κουέλλαν. Σαν σήμερα η ακρίδα εκατέβαιννεν σαν το σύννεφον τζιαι έτρωεν τα σπαρτά, ο λοιμός τζιαι έτρωεν τους ανθρώπους. Σαν σήμερα το μοναστήριν αγόραζεν αλλόναν χωραφούιν, ο τοκογλύφος έπιαννεν αλλόναν μούχτην. Ο μεσάζον εδάνειζεν του παραγωγού παμπατζιού με το ζόριν με σκληρούς όρους για να φκάλει υπερκέρδος. Σαν σήμερα, οι μεγάλοι τζιαι τρανοί εγράφαν το όνομαν τους τζιαι εβάλλαν το οικόσημον τους πας σε κτίρια που εχτίσαν οι ανώνυμοι. Σαν σήμερα μια γειτονιά είσιεν γιορτήν γιατί κάποιος έσφαξεν σιοίρον. Σαν σήμερα κάποιου του εκατέβηκεν να χρησιμοποιήσει πάνναν για να τυλίξει τες σιεφταλιές. Σαν σήμερα κάποιος έσιεσεν τζιαι σφοτζιήστηκεν με το φύλλον της συτζιάς.
Σαν σήμερα, η ζωή εσυνεχίζετουν χωρίς φανφάρες, χωρίς την αυτογνωσίαν της ένδοξης επετείου. Άμαν είσαι σσιυφτός ούλλη σου την ζωήν, εν έσιεις τζιαιρόν να ασχολείσαι με τες υστεροφημίες. Η έννοια σου εν να ταΐσεις τα στόματα, να μεν ψοφήσεις που την πείναν τζιαι την κρυάδαν, να μεν βρεθείς ομπρός τους ληστές/επαναστάτες/εισβολείς/φοροσυλλέκτες/παπάες σαν κατεβαίννουν να σε τσιλλήσουν ή να σε σφάξουν. ‘Εννεν τούτον το πράμαν η ιστορία; Γιατί η έννοια μας εν οι επέτειοι, οι επώνυμοι, η ελίτ; Γιατί πάντα τζιείνοι εξέραν να γράφουν μόνον, τζιαι γράφαν πάντα για τους εαυτούς τους τζιαι τους φίλους τους. Για την Λουγκρούν τζιαι τον Γιουσούφην, τζιαι για ούλλους τους άλλους που εζιούσαν ηρωικές ζωές παλεύκοντας να επιβιώσουν εν γράφει κανένας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου