Όπως και κάθε χρόνο τα τελευταία 43 χρόνια, έτσι και φέτος η Πολιτική Άμυνα θα ηχήσει τις σειρήνες. Τις ίδιες ώρες ακριβώς ως ήθυστε κάθε χρόνο. Στις 15 Ιουλίου η ώρα 08:20 π.μ. θα ακουστεί η πρώτη σειρήνα για να σηματοδοτήσει το πραξικόπημα, προοίμιο της επόμενης τραγωδίας. Στις 20 Ιουλίου ώρα 05:30 π.μ. για να σηματοδοτήσει την Α’ φάση της τούρκικης εισβολής και του “Αττίλα 1”. Το δεύτερο γεγονός δεν θα υπήρχε αν δεν υπήρχε το πρώτο και το πρώτο διαπράχθηκε για να προκαλέσει το δεύτερο.
Το κυπριακό είναι ένα πρόβλημα εισβολής, πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό και όχι επανροσέγγισης.
200 χιλιάδες πρόσφυγες και 40% της γής να βρίσκεται υπο τουρκική κατοχή το 1974 δεν είναι ένα μακρινό παρελθόν αλλά το σύντομο μέλλον. Ένα πρόβλημα εισβολής και κατοχής να μεταλλάσεται σταδιακά σε δικοινοτικό και να διαπραγματεύεται εντός της «μόνης και μοναδικής» διαδικασίας των «διακοινοτικών» συνομιλιών, υπό την αιγίδα του εκάστοτε Γ.Γρ. του ΟΗΕ, εξαναγκάζοντας την αποδοχή των τετελεσμένων.
Διαχωρίζω την θέση μου από οποιαδήποτε πολιτική πλευρά, κόμμα η ιδεολογία.
Το πραξικόπημα και η εισβολή δεν ήταν μονομερής ενέργεια αλλά καρποφόρησε μετά από έντονες παρασκηνιακές διαβουλεύσεις , μαεστρία και ενορχήστρωση του Κίσσιγκερ για εφαρμογή της ιδέας της διχοτόμησης (portioning Cyprus) και τους εν Ελλάδι και εν Κύπρο χρήσιμους ηλίθιους στρατιωτικούς και πολιτικούς τόσο πρίν το 1974 αλλά και αργότερα.
Επικεφαλής της επίθεσης στο Προεδρικό ο διοικητής των καταδρομέων Ελλαδίτης Κων. Κομπόκης.
Διαχρονικά δεν ήταν μόνο οι χουντοπροδότες και οι εδώ "χρήσιμοι ηλίθιοι αλλα "Aiδώς Αργείοι στους επιφανείς Κύπριους ταγούς, με προεξέχοντες αυτούς που ποτέ δεν ανέλαβαν ευθύνη και διαχρονικά σκέπαζαν κάτω από το χαλί όλα τα πάθη του τόπου.
Καθοριστικό ρόλο για το Αμερικάνικο imperium έπαιξε ο ελληνοαμερικανικός πράκτορας της CIA Γκάς Λάσκαρης Αβρακότος που μέχρι την τελευταία στιγμή ξεγελούσε το αόρατο δικτατορίσκο Ιωαννίδη και αυτός που έδωσε τελικά το τελικό σύνθημα για την εισβολή.
Το επιχείρημά αυτό ήταν και το κύριο μέλημα της Ιωαννιδικής χούντας και κίνητρο για το πραξικόπημα ήταν η επιβίωση του κλυδωνιζόμενου αθηναϊκού καθεστώτος.
Οι Τούρκοι άρχισαν τις προκλήσεις από το 1963 στην Κύπρο και μετέπειτα το Νοέμβρη του 1973 αντιδράσεις στο Αιγαίο. Το αμερικάνικο imperium πάντοτε υποστήριζε την Άγκυρα και τον τουρκικό μιλιταρισμό σε κάθε διαμάχη με την Αθήνα. Από τα Σεπτεμβριανά στην Κωνσταντινούπολη το 1955 ακόμα και μετά τις 23 Ιουλίου 1974, όταν σε Αθήνα και Λευκωσία αποκαταστάθηκε συνταγματική τάξη.
Ο εμφύλιος, που είχε αρχίσει το 1971, ήταν έντονα αιματηρός. Από τις 27 Ιανουαρίου του 1974, όταν επιβεβαιώθηκε ο θάνατος του αρχηγού της ΕΟΚΑ Β’ στρατηγού Γεωργίου Γριβα, και μετά τον εξαναγκασμό του μετριοπαθή διαδόχου του, του Γεωργίου Kαρούσου, να εγκαταλείψει την Κύπρο, ήταν φανερό πως η πορεία του νησιού θα ήταν πύρινη. Στην EOKA B’ είχαν επικρατήσει οι τομεάρχες που είχαν συμφωνήσει με τον αόρατο δικτάτορα Δημήτριο Ιωαννίδη να «τελειώσουν» τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Την ίδια στιγμή, ο τότε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας ένοιωθε δυνατός. Οι Αμερικανοί του χρέωσαν αλλαζονεία μετά τον θάνατο του Γρίβα. Και ισχυρίστηκαν ότι επεδίωξε και αυτός την αντιπαράθεση με τον πανίσχυρο αρχηγό της ΕΣΑ.
Ο Μακάριος υπήρξε ηγέτης και με το καλυμαύχι και χωρίς αυτό.Ο ίδιος έβλεπε στο πρόσωπο του τον Εθνάρχη και το πόλο στον οποίο θα συστρατέυουνταν μαζί του ενάντια στην χούντα. Αυτό μαζί με τοην επιφανειακή προσέγγιση του ότι ουδείς δύναται να πειράξει τον ελληνισμό, ήταν τα μεγαλύτερα λάθη του. Συγκρούστηκε με τους δικτάτορες και ο πολιτικός κόσμος τον άφησε μόνο. Ο Κων. Καραμανλής, ο τέως βασιλιάς, ο Παπανδρέου και οι Έλληνες κομουνιστές αναθάρρησαν μετά την απόφαση του Αρχιεπισκόπου να συγκρουστεί με τους δικτάτορες. Ήταν πεπεισμένος για τις αποφάσεις του και αγνοούσε πάντοτε τις συμβουλές των άλλων. Ήταν πάντα αφελείς για τον πάρο χαρακτήρα του άλλου και δεν πίστευε ότι κάποιος θα διανοητού να πειράξει τον κυπριακό ελληνισμό, πόσο δε ένας στρατιωτικός όπως ο Ιωαννίδης. Χαρακτηριστικό ότι μετά την επάνοδο του στην προεδρία μετά το πραξικόπημα έδωσε χάρη στους συλληφθέντες της Ε.Ο.Κ.Α. Β’
Η ιδέα της διχοτόμησης άρχισε να καλλιεργείται από τους αποικιοκράτες το 1955. Σε απόρρητο έγγραφο του Foreign Office αποδεικνύει ότι ο Ευ. Αβέρωφ, άρχισε να προωθεί την ιδέα της διχοτόμησης τον Ιούλιο του 1956, σε συνάντηση που είχε στην Αθήνα με τον Αμερικανό υπουργό Kohler, ενώ βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη ο Απελευθερωτικός Αγώνας της ΕΟΚΑ. Ένα αγώνα που είχε μποϋκοτάρει η αριστερά και αρνήθηκε την παθητική ή ενεργή συμμετοχή σε αυτό.
Το Σεπτέμβριο του 1956, ο Αβέρωφ επανέλαβε την ιδέα της διχοτόμησης της Κύπρου ως τη μόνη λύση του Κυπριακού ζητήματος στον υπουργό Εξωτερικών της Νορβηγίας Halvard Lange. Δύο βδομάδες αργότερα πρότεινε ξανά τη διχοτόμηση στον ίδιο τον Τούρκο πρέσβη σε δύο συναντήσεις που είχε μαζί του στην Αθήνα. Το συγκεκριμένο έγγραφο αποδεσμεύτηκε, μόνο μετά την πάροδο 50 χρόνων αντί 30 χρόνων όπως ισχύει με άλλα απόρρητα βρετανικά έγγραφα. Η ατόφια, πραγματική ένωση είχε εγκαταλειφθεί από την Αθήνα το 1957 αν όχι από το 1956. Και η εγκατάλειψη έγινε αποδεκτή και νομιμοποιήθηκε με τις Συνθήκες Ζυρίχης-Λονδίνου του 1960. Η οποιαδήποτε συζήτηση για «ένωση» μετά τα γεγονότα 1963-64 αφορούσε τη «διπλή ένωση» (double enosis).
Οι δυο αθηναϊκές χούντες είχαν συμφιλιωθεί με τη διχοτόμηση. Την αποκαλούσαν «διπλή ένωση» ή «ένωση με ανταλλάγματα». Η διχοτόμηση ως «ιδεώδη λύση» (“ideal solution” ) υπήρξε και ο στρατηγικός στόχος της Ουάσιγκτον. Ήταν όμως η διχοτόμηση στόχος και της Άγκυρας, ώστε να «συνεργασθεί» με τις δυο χούντες για την επίτευξή της; Εδώ βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα άλλο κυρίαρχο μύθο, ότι η Τουρκία είχε και συνεχίζει να έχει ως στόχο τη διχοτόμηση. Μέχρι τον Αύγουστο του 1964, ναι. Από τότε όχι. Τον Αύγουστο του 1964 η Τουρκία απέρριψε το διχοτομικό σχέδιο Άτσεσον (ενώ η Ελλάδα το αποδέχθηκε, και εδώ έχουμε ένα άλλο κυρίαρχο μύθο ως προς το αντίθετο), διότι δεν απέδιδε στην Τουρκία κυριαρχία στη μισή (βόρεια) Κύπρο. Υπάρχει απόδειξη για του λόγου το αληθές. Είναι η απαντητική επιστολή του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών Feridun Erkin της 28ης Αυγούστου 1964, προς τον περιβόητο Αμερικανό «διαμεσολαβητή» των ΗΠΑ, Άτσεσον. Η επιστολή μιλά από μόνη της. Το στρατηγικό μάθημα των Τούρκων από το 1964 ήταν ότι η διχοτόμηση κάθε άλλο παρά επέλυε το στρατηγικό της δίλημμα, δηλαδή την στρατηγική παρουσία της Ελλάδας στην Κύπρο. Αντίθετα το επιδείνωνε. Έκτοτε οι Τούρκοι άλλαξαν στρατηγική. Επεδίωξαν και επιδιώκουν την ομοσπονδοποίηση της Κύπρου με προαπαιτούμενο τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Με μια αλα- τούρκα ομοσπονδοιοποίηση, ο γεωστρατηγικός έλεγχος της Κύπρου θα περάσει στην Τουρκία. Μπορεί λοιπόν ο Ιωαννίδης να είχε στόχο τη διχοτόμηση. Όχι όμως και η Άγκυρα. Η εξέλιξη της τουρκικής εισβολής και η σημερινή θέση της Τουρκίας το αποδεικνύουν αυτό περίτρανα.
43 χρόνια μετά βρισκόμαστε σε μια νιρβάνα και σε ένα κυνήγι μαγισσών για τους αίτιους και στην διχόνια. Κάθε παράταξη τιμά τους νεκρούς της και κάθε παράταξη παρουσιάζετε σε εθνικά μνημόσυνα είτε του Μακαρίου είτε του Γρίβα. Ότι τόσα χρόνια αρκετοί εξ αυτών παρέλασαν από διάφορα κυβερνητικά πόστα και κυβερνήσεις δεν το είδε ουδείς. Ποίος να φταίξει άραγε. Το ίδιο δεν έγινε και με το Μαρί. Αλλά ούτε εκεί είχαμε πολιτικές ευθύνες. Η πολιτική ευθιξία και η καταδίκη είναι ένα πιάτο αλά κάρτ που σερβίρεται κρύο και εξυπηρετεί έκαστη παράταξη ανάγοντος την όποτε βολεύει . Όπως και η τυφλή δικαιοσύνη που αθώωσε κάποτε τους 62 και το ΕΔΑ που δεν βρήκε άδικο στην οικογένεια Ηρακλέους για το Μαρί. Όπως και για το κούρεμα.
Το σωτήριων έτος λοιπόν, εν έτη 2017 παραλάβαμε το φάκελο για την Κύπρο, πάθαμε σόκ στο άκουσμα ότι τα τουρικά στρατεύματα δεν αποχωρούν και υπο τον φόβο των τουρκικών απειλών ξεκινούμε γεωτρήσεις.
Το σωτήριον έτος 2107 η ελληνική βουλή μας παρέδωσε αρχεία του Φακέλου της Κύπρου. Ένα θέμα που κατά παράδοξο τρόπο ανέδειξε ένα κόμμα τύπου Χ.Α. και ουδείς από τους θιασώτες του Παπανδρεϊκου, Καραμανλικού τόξου. Για αυτούς η Κύπρος εξακολουθεί να κείτεται μακριά. Ευελπιστούμε ότι αυτά τα έγγραφα που έχουνε ξεθάψει, είναι ολοκληρωμένα χωρίς ελλείψεις και ότι θα γίνει μια εμπεριστατωμένη έρευνα από επιστημονικό προσωπικό και όχι από πολιτικούς. Να μελετηθούν τα αρχεία και να υπάρχει επαρκής τεκμηρίωση με αντικειμενική ιστορική καταγραφή και εξαγωγή συμπερασμάτων. Να μην παραμείνει κλειστός αλλά να ανοίξει επιτέλους ο Φάκελος της Κύπρου να μάθουμε τους πραγματικούς ενόχους. Πρέπει να προχωρήσει άμεσα η άρση των ρητρών εμπιστευτικότητας, χωρίς άλλη χρονοκαθυστέρηση και να ανοιχθεί ο φάκελος Κύπρου για να υπάρξει διαφάνεια στο Κυπριακό. Άλλωστε 43 χρόνια που παραμένει επτασφράγιστο μυστικό ο Φάκελος της Κύπρου είναι πάρα πολλά. Είναι καιρός να αποδοθεί δικαιοσύνη και ευθύνες εκεί όπου αναλογούν.
Οι πληγές από το μαύρο καλοκαίρι του ‘74 είναι ακόμα νωπές. Ο λαός έχει δικαίωμα να γνωρίζει.
Το σωτήριων έτος 2017 καταλάβαμε σε ένα θέρετρο Ελβετικό ότι η φράση ότι η φράση που λέει ότι κατακτά ο τούρκος με πόλεμο, μόνο με όπλα θα το αφήσει. Το Δεν Ξεχνώ έγινε σταδιακά Ομοσπονδία του Κουεγίαρ, δέσμη ιδεών Γκάλη και σιγά σιγά αποδεχόμαστε συνεταιρισμό σε μορφή συνομοσπονδίας και σταδιακή διχοτόμηση. Λύση γιόκ. Ο Τούρκος ΥΠ.ΕΞ. το ξεκαθάρισε. Δεν φεύγουν τα στρατέυματα γιατί χρειάζονται. Μπορεί σε καμιά δεκαπενταετία αν είμαστε καλά παιδία.
Το σωτήριων έτος 2017 θα έρθουν μνήμες στους παλιούς αλλά το οδόφραγμα μοιάζει απομακρυσμένο μέρος για να εκφράσουμε την αντίθεση μας στην κατοχή. Οι πιο νέοι θα είναι στις παραλίες, το μακένζυ είναι το πιο hot spot του καλοκαιριού φέτος. Οι μαθητικές διαδηλώσει έχουν καταργηθεί και η πολιτική μας έχει υποτάξει πλέον να ατενίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία για την λύση. Για το 1974 ούτε λόγος. Αν θάψουμε κάποτε κανένα ήρωα ή σε κανένα μνημόσυνο μπορεί να ακούσεις παχιά λόγια.
Το σωτήριων 2017 αποφασίσαμε να προχωρίσουμε σε ανασκαφές για ευρήματα λειψάνων αγνοουμένων ή πεσόντων και των καταδρομών του Noratlas. Στα τόσα χρόνια που είχα παρευρεθεί στις συγκεντρώσεις των συγγενών των αγννουμένω όταν ακόμα ήταν πρόεδρος της ο Παπάς, πάντα άκουγα υποσχέσεις και ότι οι ενέργειες προσκρούουν στην Τ/ Κ πλευρά.
Το σωτήριων έτος 2017 η Κ.Δ. ξεκινά γεωτρήσεις και θα έχουμε μια θέση πλέον στον ενεργειακό χάρτι αφού το κοίτασμα Ονησίφορος είναι ελπιδοφόρο σύμφωνα με τον Ζωδιάτη Σόλων Κασίνη, τον άνθρωπο που ανάδειξε και υλοποίησε το θέμα φυσικό άεριο στην Κύπρο παρά τον χλευασμό και την δυσπιστία των εκάστοτε κυβερνήσεων. Μια τουρκική φρεγάτα με την ονομασία “Iμβρος” γυροφέρνει στα 10 ναυτικά μίλια από τον σημείο της γεώτρησης αφού η ζώνη κινδύνου θεωρούνται τα 5 Ν.χλμ από το γαλλικό γεωτρήπανο. Όπως γυροφέρνει ένα απαρχαιωμένο ερευνητικό Μπαρπαρός όποτε θέλει η τουρκία. Τις ίδιες απειλές είχαμε με την κάθοδο των ρώσσικων τεθωρακισμένων αρμάτων Τ80 που τελικά ήρθαν στο νησί αλλά και με το πυραυλικό σύστημα S-300 που η άφιξη του ματαιώθηκε αφού τελικά η πολιτική ηγεσία ενέδωσε στις τουρκικές απειλές.
Το σωτήριων έτος 2017 η τουρκοκυπριακή πλευρά θα συμπεριλάβει στα σχέδια λύσης τη Μόρφου ως περιοχή που δεν θα περιστραφεί υπο ελληνοκυπριακή διοίκηση. Η Τ/Κ πλευρά προχωρεί σε έργα στην περιοχή Μόρφου και Ζώδιας και την ανέγερση μιναρέ στην Πάνω Ζώδια. Μηδαμινή η αντίδραση των τοπικών και δημοτικών αρχών. Ενώ έπρεπε να προχωρήσουμε σε δραστικά μέτρα εφόσον υπάρχει επιτροπή διατήρησης ιστορικών μνημείων μείναμε με σταυρωμένα τα χέρια και τα προγραμματισμένα έργα προχωρούν δημιουργώντας τετελεσμένα. Βλέπετε το καντήλι των ευχών κάποτε θα λείψει όταν μένεις στα λόγια και όχι στις πράξεις.
Αυτά συμβαίνουν όταν για χρόνια μετατρέπεις τη χώρα σου σε σατραπεία και εσύ λειτουργείς ως ανδράποδο. Αποφασίζουν άλλοι για σένα με βάση τα συμφέροντά τους. Όπως και τότε, έτσι και σήμερα, δυστυχώς. Οι σειρήνες ηχούν κάθε χρόνο και το άκουσμα τους είναι μια υπενθύμιση ότι αυτός ο τόπος έχει βιώσει πολλές φουρτούνες.
Κάποτε όμως οι σειρήνες θα σταματήσουν να ηχούν και τότε κανείς δεν μπορεί να μας ξυπνήσει από τον λήθαργο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου