Φόβο νιώθω μπροστά στο θείο μυστήριο. Τι να πω και Τι να λαλήσω;...
Σήμερα γεννιέται Αυτός που υπάρχει αιώνια, και γίνεται αυτό πού ποτέ δεν υπήρξε. Είναι Θεός και γίνεται άνθρωπος! Γίνεται άνθρωπος και πάλι Θεός μένει!...Παιδί βλέπω τον προαιώνιο Θεό!
Σε φάτνη αναπαύεται, Αυτός πού έχει θρόνο τον ουρανό!
Χέρια ανθρώπινα αγγίζουν τον απρόσιτο κι ασώματο!
Με σπάργανα είναι σφιχτοδεμένος, Αυτός πού σπάει τα δεσμά της αμαρτίας!...Όμως... τούτο είναι το θέλημά Του: Την ατιμία να μεταβάλει σε τιμή• με δόξα να ντύσει την ευτέλεια και την προσβολή σ' αρετή να μεταπλάσει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου