Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Άι μου Γιώργη!»

Ανέτειλε το έαρ, δεύτε ευφρανθώμεν! Εξέλαμψεν η Ανάστασις Χριστού, δεύτε ευφρανθώμεν!

Η του αθλοφόρου μνήμη τους πιστούς φαιδρύνουσα ανεδείχθη.

Ένθεν μεν ψάλλει η Εκκλησία, συγκαταβατικωτέρα κατά τας ημέρας ταύτας της αναστάσεως του Σωτήρος, παρά την ανωτέραν πνευματικήν έννοιαν τοιούτων παρακελεύσεων, ένθεν δε ο ελληνικός λαός, όστις φαντάζεται πρώτον λεβέντην και αστραπόμορφον νεανίαν τον ήρωα πρόμαχον του Χριστιανισμού, περιβάλλει με όλην την ποίησιν των μακραιώνων ονείρων του, με παμφαείς ακτίνας αφθίτου νεότητος και αϊδίου καλλονής τον Άγιον Γεώργιον.

Αϊ μου Γιώργη αρματολέ και πρώτε καβαλάρη, αρματωμένε με σπαθί και με χρυσό κοντάρι...

Και ιστορείται δια στίχων επικής απλότητος και ύψους, πως το θεριό εφώλιαζε σιμά εις την βρύσιν, πως απήτει περιοδικώς αιματηρόν φόρον, από τους κατοίκους της πόλεως, πως ερρίπτοντο κλήροι μέλλοντες ν’ αποφασίσωσι περί της δυστυχούς κόρης, ης θα ήτο η σειρά να χορτάση την αδηφάγον απληστίαν του φοβερού θηρίου, πως ο κλήρος έπεσεν επί την βασιλοπούλαν (την Αλεξάνδραν!) και πως ο Άγιος, εισακούσας τας δεήσεις των γονέων, επήλθε, ραγδαίος και αήττητος ιππεύς, εις βοήθειαν της δυσμοίρου νεάνιδος, πως εθανάτωσε τροπαιοφόρος τον απαίσιον δράκοντα, και πως, αναλαβών την βασιλοπούλαν εις τα κάπουλα του αλόγου του, την παρέδωκεν ασινή εις τους βασιλικούς γονείς της.

Α! είναι κρίμα, ότι οι Έλληνες δεν τον επεκαλέσθησαν πέρυσι, πριν ή λάβη μοιραίαν έκβασιν περίστασις παραπλησία!... Αλλά και πάλιν, τις οίδεν αν οι θνητοί βλέπομεν ορθώς τα πράγματα, αν δεν κατοπτρίζονται ανάποδα εις τους οφθαλμούς μας;...

Τις οίδεν αν ο κόσμος αυτός, με όλους τους πάγους του Βορρά, ή με τα θάλπη της μεσημβρίας, δεν είναι το αληθές θηρίον;...Αν ο άγγελος του θανάτου, κατ’ εξοχήν τροπαιοφόρος, δεν είναι ο αισιώτερος των αγγέλων;...

Και αν, εις τον άλλον κόσμον, η στοργή του ουρανίου πατρός δεν είναι μυριάκις ενθερμοτέρα της στοργής επιγείων γονέων; Τι λέγει το ιερόν Βιβλίον; Κι αβί βε αμί ναδζαβούνι, β’ Αδωνάι α-σπένι (Ο πατήρ μου και η μήτηρ μου εγκατέλιπόν με, ο δε Κύριος προσελάβετό με). Εν τούτοις, επαξίως ο ελληνικός λαός τιμά με υπερόχου ευλαβείας δείγματα τον ελληνοπρεπέστατον άγιον του, τον άγιον Γεώργιον. Ο τροπαιοφόρος μεγαλομάρτυς, ομού με τον άλλον ομόψυχον και εφάμιλλόν του, ίστανται φρουροί εις τα πρόθυρα ο μεν του θέρους, ο δε του χειμώνος, σημειούντες δια της επιτολής των, ως άλλοι αστέρες σελασφόροι, την περίοδον των ορεινών και πεδινών νομών και καταυλισμών δια τους ποιμένας.

Εξ ήρος εις αρκτούρον ευμήνους χρόνους, και ποιμένες και γεωργοί άγουσι γηθοσύνως την ροδοστέφανον, ως εκ του μαρτυρικού του αίματος, μνήμην του αγίου, και θύουσιν άρνας, και οβελίζουσιν αμνούς, γενναίως ευχωμούμενοι, επικαλούμενοι τον μάρτυρα βοηθόν εις τας επιχειρήσεις των και συλλήπτορα των κόπων. Και οι Έλληνες πολεμισταί των παρελθόντων αιώνων, ως και της μεγάλης εθνεγερσίας, δεν έπαυσαν να τον επικαλούνται ευμενή σύμμαχον και αρωγόν.

Κατ’ αυτήν δε την ημέραν της μνήμης του αγίου, το πρώτον έτος του αγώνος, έτερος αγλαός πρόμαχος της πίστεως και της πατρίδος και μάρτυς της ελευθερίας περικλεέστατος, ο Θανάσης Διάκος, προσεφέρθη ολοκαύτωμα υπέρ του Γένους. Ενθυμηθήτε τους στίχους του αειμνήστου Βαλαωρίτου.

Επάνωθέ τους κάτασπρο το φλάμπουρο του Διάκου

ανέμιζε τρομαχτικό, και στο ξεδίπλωμά του,

 λεβέντης αστραπόμορφος επρόβαλλ’ ο Άη -Γιώργης

με τ᾿ άγριό του τ᾿ άλογο, κρατώντας καρφωμένο

 τ᾿ ανίκητο κοντάρι του στὸ διάπλατο λαρύγγι

του φοβερού του δράκοντα, ποὺ δέρνεται στο χωμα.

Συνέχεια....

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΛΗ ΛΑΜΠΡΗ

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Ευχές σε όλους τους Έλληνες 

Καλές Γιορτές και Καλή Ανάσταση, 

στο χωριό μας, στην πατρίδα μας και στο Έθνος μας, που αυτή την στιγμή βρίσκονται κάτω από την  κατοχή, την εκμετάλλευση εξουσία των διεθνών επικυρίαρχων και εγχώριων εντολοδόχων και των λίγων συμφεροντολόγων. 

Είναι καιρός που πρέπει να σταθεί στο ύψος του ρωμαλέο,

 όπως αρμόζει στην τεράστια Ελληνική μας ιστορία και να 

αποκτήσει την χαμένη του αξιοπρέπεια και περηφάνια.

Ας κρατήσουμε μέσα μας άσβεστη την φλόγα του 

Ελληνισμού, την οποία έχουμε καθήκον 

να μεταλαμπαδεύσουμε στις επόμενες γενεές.

Ας ευχηθούμε του χρόνου η Ανάσταση 

να γίνει στο χωριό μας και στης εκκλησίες μας

ΤΡΙΣΔΙΑΣΤΑΤΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΤΑΦΟ

60 ΛΕΠΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΩΝ

"Ο λόγος του Θεού, τα κρυμμένα νοήματα της Εβδομάδας των Παθών και τα πολλά θέλω και γιατί του Χριστεπώνυμου πληρώματος της εκκλησίας".  

O συγχωριανός μας Μητροπολίτης Μόρφου στο πνεύμα και το κλίμα των Άγιων ημερών του Πάσχα στην εκπομπή 60 λεπτά Σίγμα (Τετάρτη 16/04/2014 και ώρα 22:15)

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΣΤΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΕΔΩ

Ο ΣΟΛΩΝ ΚΑΣΙΝΗΣ ΔΙΟΡΙΖΕΤΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Με απόφαση του πρωθυπουργού της Ελλάδος Αντώνη Σαμαρά,ορίστηκε ως εξειδικευμένος σύμβουλος του και αρμόδιος για θέματα ενεργειακής πολιτικής ο συγχωριανός μας Σόλων Κασίνης. 

Ο Σόλων Κασίνης γεννήθηκε στην Κάτω Ζώδια 15/04/1952 και είναι εκ των ιδρυτικών μελών του Λαογραφικού και Αθλητικού Ομίλου Ζωδιατών.  Στο τεύχος της εφημερίδας μας Ζωδιάτικα Νέα (Ιαν-Φεβ) υπάρχει αφιέρωμα για το πλούσιο έργο του συγχωριανού μας. 

Η ενασχόληση του με την βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου και η συνεισφορά του στις επιτυχημένες διαπραγματεύσεις για τις συμφωνίες της Κυπριακής ΑΟΖ και οριοθέτηση της Κυπριακής ΑΟΖ με τις γειτονικές χώρες, μέσων των θέσεων που κατείχε στο Υπουργείο Εμπορίου και Βιομηχανίας και Τουρισμού της Κύπρου τον έφεραν στο επίκεντρο της κοινής γνώμης.  Ουσιαστικά ήταν ο άνθρωπος που έτρεξε τα ενεργειακά θέματα και στην ανάπτυξη της έρευνας των υδρογονανθράκων στην Κύπρο. 

Τα ΜΜΕ της Ελλάδος κάνουν εκτενείς αναφορά στο διορισμό του Κύπριου συμβούλου του Πρωθυπουργού της Ελλάδος για ενεργειακά θέματα καθώς η συμβολή του θεωρείται μεγάλη.  Η απόφαση αυτή σηματοδοτεί την αρχή εξελίξεων στο τομές της έρευνας και εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων της Ελλάδας καθώς μετά το Πάσχα θα παραδώσει την μελέτη της η νορβηγική εταιρεία PGS και αναλόγως των αποτελεσμάτων θα υπογραφούν οι συμβάσεις με ανάδοχες εταιρείες σε περιοχές όπως Πατραϊκό κόλπο, στα Ιωάννινα,Κατάκολο και άλλες περιοχές.

Του ευχόμαστε κάθε επιτυχία στο έργο του. 

Αποσπάσματα απο διαλέξεις του Σόλωνα μπορείτε να δείτε στο σύνδεσμο:

ΔΙΑΛΕΞΗ 22/01/2012

ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ

Φωτογραφίες και εικόνες από το αεροδρόμιο της Λευκωσίας, την νεκρή ζώνη και Αμμόχωστο κυκλοφόρησαν ξανά στο διαδίκτυο και δείχνουν πως είναι τα μέρη μας, εκεί που σταμάτησε ο χρόνος  τα τελευταία 40 χρόνια. 
Εκλάμψεις από το παρελθόν, αναμνήσεις και παρακαταθήκη για το μέλλον. Ακολουθεί ένα μικρό αφιέρωμα της σελίδας μας για το αεροδρόμιο Λευκωσίας.


                ΔΙΕΘΝΕΣ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ

Το διεθνές αεροδρόμιο Λευκωσίας που κτίστηκε το 1968-70, βρίσκεται στο νότιο τμήμα του νησιού και δυτικά της Λευκωσίας. Ήταν το κύριο αεροδρόμιο της Κύπρου και εξυπηρετούσε επιβάτες κυρίως επιβάτες (Κύπριους, επισκέπτες και τουρίστες) απο και πρός την Κύπρο με κύριο μεταφορέα της Κυπριακές Αερογραμμές. 

Ως αποτέλεσμα της παράνομης Τούρκικης εισβολής το αεροδρόμιο βρίσκεται σήμερα  σε κατάσταση αχρηστίας και υπό τον έλεγχο των Ηνωμένων Εθνών το οποίο το χρησιμοποιεί ως αρχηγείο. 

ΤΟ ΠΕΡΙΦΗΜΟ ΚΑΙ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟ 

HARLEM SHAKE ΤΩΝ ΟΗΕΔΩΝ 

Το αεροδρόμιο Λευκωσίας ήταν πρότυπο αεροδρόμιο για την εποχή του με ηλεκτρικές σκάλες, ατομικά καθίσματα στον χώρο αναμονής των επιβατών, εξώστη που σε έβγαζε στο δίαυλο, καφεστιατόρια και άλλα. Με συχνές πτύσεις για Λονδίνο, Αθήνα, Ελβετία, Λίβανο, αραβικές χώρες και άλλους προορισμούς.

Η τελευταία πτήση για αναχώρηση ήταν για Λονδίνο και η τελευταία άφιξη ήταν απο Λίβανο της Middle East Airlines. 

Το αεροδρόμιο της Λευκωσίας έζησε επικές μάχες κατά την διάρκεια της εισβολήςς απο τους Τούρκους. Στην ιστορία έμεινε η κατάληψη φίλιου αεροσκάφους απο την Ελλάδα με κωδικό αποστολής "Νίκη" που μετάφερε Έλληνες καταδρομείς και καταρίφθηκε απο λάθος απο φίλια πυρά. Στις 22/7/1974 τα Ελληνικά μεταγωγικά Νοράτλας και 10 C-47 Dacota τηε 354 ΜΜ "Πήγασος" ανέλαβαν αποστολή για την μεταφορά Ελλήνων καταδρομών για την υπεράσπιση του αεροδρομίου Λευκωσίας απο τις δυνάμεις εισβολέων. Χάριν στη αυτοθυσία των καταδρομών οι εισβολείς απέτυχαν να καταλάβουν το Διεθνές Αεροδρόμιο Λευκωσίας. 

Ως αποτέλεσμα της εισβολής και των βομβαρδισμών το αεροδρόμιο υπέστη καταστροφές και αεροσκάφη καταστράφηκαν (σημειώνονται καταστροφές 2 αεροσκαφών στις 20/7 στην διάρκεια σφοδρών βομβαρδισμών της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας. Οι Τούρκοι κατέστρεψαν ολοσχερώς αεροσκάφη των Κυπριακών Αερογραμμών (τα αεροπλάνα των Κ.Α ήταν αεριωθούμενα τα οποία αντικατέστησαν προσωρινά με ελικοφόρα μετά την εισβολή), κτιριακές εγκαταστάσεις και τον δίαυλο για αποτροπή για να μην μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο μέλλον. 

Το κατάλοιπο του αεροδρομίου είναι σήμερα υπο τον έλεγχο των Ηνωμένων Εθνών. Το αεροδρόμιο της Λάρνακας που χτίστηκε για να αντικαταστήσει το Αεροδρόμιο Λευκωσίας μετά την εισβολή ήταν πρόχειρα χτισμένο, μέχρι την κατασκεύη του νέου αεροδρομίου Λάρνακας. 

Τίποτε δεν ξεχάστηκε τίποτα δεν ξεχνιέται.

ΑΙΘΟΥΣΑ ΑΝΑΜΟΝΗΣ 

ΝΕΚΡΗ  ΖΩΝΗ Η ΑΛΛΙΩΣ ΠΡΑΣΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ

Τα καταστήματα και τα κτίρια στην νεκρά ζώνη παραμένουν αναλλοίωτα στο χρόνο και καρτερούν τους πραγματικούς τους κατοίκους. Η νεκρή ζώνη η αλλιώς πράσινη γραμμή όπως μας την χαρακτήρισαν αποτελεί ένα σημείο που ενώνει το παρελθόν με το παρών, που ενώνει την πρωτεύουσα και το νησί μας.  

ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ 

DICKRAN OUZOUNIAN ΕΚΘΕΣΗ "TOYOTA"

ΟΙ ΖΩΔΙΑΤΕΣ ΤΙΜΟΥΝ ΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥΣ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 + 1ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1955

Ομιλία του Κώστα Χατζηγιάννη, Προέδρου της 
Παγκοινοτικής Κίνησης Ζώδιας, 
σε εκδήλωση του Εθνικού Συλλόγου Ζώδιας 
«Νικόλαος Π. Γιάγκου» την Τετάρτη 26 Μαρτίου, 2014

Είναι με ξεχωριστή τιμή που βρίσκομαι σήμερα στο οίκημα του Εθνικού Συλλόγου Ζώδιας «Νικόλαος Π. Γιάγκου» εδώ στα Πολεμίδια, μακριά από την κατεχόμενη από τα τούρκικα στρατεύματα κατοχής Ζώδιας μας, για να μοιραστώ μαζί με τους συγχωριανούς Ζωδιάτες  το αίσθημα περηφάνιας που μας αφήνουν οι εθνικές επέτειοι της 25^ης Μαρτίου, 1821 και της 1^ης Απριλίου, 1955 αλλά και το καθήκον που έχουμε να συνεχίσουμε τους αγώνες μας για μια σύντομη επιστροφή σε μια ελεύθερη Ζώδια απαλλαγμένη από τα τούρκικα κατοχικά στρατεύματα και τους Τούρκους εποίκους.

Η επεκτατική στρατηγική των Τούρκων της Οθωμανικής αυτοκρατορίας πέτυχε να κατακτήσει την Κωνσταντινούπολη και γενικά το Ελληνικό Έθνος το 1453 και την Κύπρο μας το 1571.  Κατά τη διάρκεια της τούρκικης κατοχής υπήρξαν πολλά που στόχευαν στον αφελληνισμό των κατεχομένων από τους Τούρκους εδαφών, όπως η μη λειτουργία ελληνικών σχολείων – αλλά λειτουργούσαν τα κρυφά σχολεία που με τον τρόπο τους διατήρησαν την ελληνική γλώσσα μας και την ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία μας.  Η τούρκικη κατοχή και τα πολλά βασανιστήρια από τους Πασάδες και γενικά τους Τούρκους καταπίεζαν τον ελληνικό λαό και τον στερούσαν δικτατορικά από τις περιουσίες και τους καρπούς των κόπων του και γενικά καταπίεζαν τον ελληνισμό με τρόπον που ανάγκαζαν τον απλό κόσμο να φοβάται και να σιωπά ενώπιον των βασανιστών τούρκων.  Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες που εξιστορούν τον δικτατορικό τρόπο διοίκησης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που ανάγκαζαν πολλούς να ξενιτευτούν σε γειτονικές χώρες και να διαπρέπουν εκεί ως Έλληνες π.χ. ο Ρήγας Φεραίος, ο Υψηλάντης κ.ά.

Κατά τη διάρκεια της τουρκικής κατοχής ο Ελληνισμός έκανε πολλές προσπάθειες για απελευθέρωση.  Όμως η Σουλτανική Οθωμανική μεγάλη δύναμη με καταπίεση και δικτατορικές φονικές πράξεις δυστυχώς διέλυε τους αγώνες αυτούς των Ελλήνων και διατήρησε την κατοχή για 400 χρόνια.  Όμως οι αγώνες των Ελλήνων δεν έπαυσαν, παρά τις πολλές δυσκολίες και κινδύνους και διατήρησαν τον ελληνορθόδοξο χαρακτήρα μας για τον οποίο έγιναν και οι κατοπινότεροι απελευθερωτικοί αγώνες, που οδήγησαν στη μεγάλη Ελληνική  Επανάσταση που άρχισε στις 25 Μαρτίου, 1821.

Η Επανάσταση του 1821 μεθοδεύτηκε με μυστικό τρόπο και πολλή προσοχή από τη Φιλική Εταιρεία και είχε ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση του πρώτου μεγάλου μέρους της Ελλάδας.  Στην προετοιμασία της Επανάστασης έλαβαν μέρος πολλοί Έλληνες από διάφορα μέρη της Ελλάδας, τα Νησιά περιλαμβανομένης και της Κύπρου μας, και παρά τους διωγμούς και τις φονικές καταπιέσεις των Τούρκων η επανάσταση της 25^ης Μαρτίου πέτυχε τους στόχους για απελευθέρωση.

Στην ιστορία αποδεικνύεται ότι τούρκοι και Έλληνες δεν συμπορεύτηκαν ποτέ και αυτή η διατήρηση της κοινωνικής ανεξαρτησίας τους υπήρξε από τα βασικά στοιχεία της επιτυχίας της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.  Η μακραίωνη πορεία του ελληνικού γένους, που άσπαστος ιστός της είναι η αγάπη για την ελευθερία, φούντωσε και συντήρησε τη φλόγα της εξέγερσης κατά του τυράννου Οθωμανικού κράτους.  Αναμφίβολα και οι Έλληνες της Κύπρου είχαν τους ίδιους στόχους για αποτίναξη του τούρκικου ζυγού και συνέβαλαν ποικιλότροπα στις διάφορες μορφές της Ελληνικής επανάστασης.  Οι τούρκοι κατακτητές δεν ανέκτηκαν την εξέγερση των Ελλήνων της Κύπρου και την 9^η Ιουλίου, 1821 θανάτωσαν τον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό και άλλους Ιεράρχες.  Χαρακτηριστικό είναι το ποίημα για την «9^η Ιουλίου» του Εθνικού μας ποιητή Βασίλη Μιχαηλίδη που ανάμεσα σ’ άλλα αναφέρει και τα ακόλουθα που λέχθηκαν από τον Αρχιεπίσκοπο:

«Η ρωμιοσύνη έν’ φυλή συνότζαιρη του κόσμου,

κανένας δεν ευρέθηκεν για να την ι-ξηλείψει

κανένας γιατί σσιέπει την που τα ‘ψη ο Θεός μου.

Η Ρωμηοσύνη εννά χαθεί, όντας ο κόσμος λείψει!

Σφάξε μας ούλους τζι ας γενεί το γαίμαν μας αυλάτζιν,

κάμε τον κόσμον ματζελειόν τζαι τους Ρωμηούς τραούλλια,

αμά ‘ξερε πως ύλαντρον όντας κοπεί καβάτζιν

τριγύρου του πετάσσονται τρακόσια παραπούλια.

Το ‘νίν αντάν να τρώ’ την γην, τρώει την γην θαρκέται

μα πάντα τζείνον τρώεται τζαι τζείνον καταλυέται.»

Κάτι που αναφέρεται για τη συμμετοχή της Κύπρου στον αγώνα για αποτίναξη του τούρκου κατακτητή είναι και το γεγονός ότι ο Κανάρης έφθασε στην Κύπρο, στις 19.6.1821, στην περιοχή Λαπήθου-Καραβά της Κερύνειας, μεταφέροντας μαζί του όπλα και πυρομαχικά για να ξεσηκωθούν και οι Κύπριοι κατά των Τούρκων.  Φιλοξενήθηκε από τον πρόκριτο της Λαπήθου Πασπάλλα και φεύγοντας από το Νησί του παραδόθηκαν χρήματα και τρόφιμα για τη στήριξη της Επανάστασης των Ελλήνων.

Η Επανάσταση του 1821 ήταν η αρχή για την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον Τούρκο κατακτητή.  Δυστυχώς η Κύπρος παρά την συμμετοχή της στον αγώνα των Ελλήνων παρέμεινε υπό την Οθωμανική κατοχή μέχρι το 1878 όταν πουλήθηκε στους Άγγλους.  Όμως οι αγώνες των Κυπρίων συνεχίστηκαν με διάφορες μορφές όπως εκδηλώσεις κατά των Άγγλων αποικιοκρατών π.χ. η εξέγερση του 1931 όταν είχαμε και ένα Ζωδιάτη νεκρό, τον Σάββα Μισούρη, ο οποίος έπαιζε την καμπάνα του χωριού όταν Άγγλοι στρατιώτες εισήλθαν στο χωριό μας και τον πυροβόλησαν.

Στις 15 Ιανουαρίου, 1950 σε δημοψήφισμα ο ελληνισμός της Κύπρου αποφάσισε την απελευθέρωση και Ένωση της Κύπρου με τη μητέρα Ελλάδα.  Το ψήφισμα μεταφέρθηκε στην Κυβέρνηση της Ελλάδας και τα Ηνωμένα Έθνη από τον Μητροπολίτη Κυρηνείας Κυπριανό αλλά δυστυχώς δεν είχαμε επιτυχές αποτέλεσμα.  Έτσι οι Κύπριοι, που δεν έπαψαν ποτέ να αγωνίζονται για αυτοδιάθεση, ελευθερία και ένωση με την Ελλάδα, προετοιμάστηκαν για λήψη δυναμικότερων μέτρων κατά των Άγγλων.  Καλλιεργείτο αγωνιστικό πνεύμα κυρίως στους μαθητές των σχολών μέσης παιδείας, στα κατηχητικά μαθήματα αλλά και στους διάφορους συλλόγους μας.  Θυμούμαι πριν την έναρξη του αγώνα, το καλοκαίρι του 1954 οργανώθηκε κατασκήνωση των Κατηχητικών Σχολείων στον Άγιο Νικόλαο της Στέγης στην Κακοπετριά στην οποία μετείχαμε και 4 Ζωδιάτες και εκεί το αγωνιστικό πνεύμα ήταν τέτοιο που ενθουσίαζε τους κατασκηνωτές και τους προετοίμαζε για συμμετοχή σε απελευθερωτικό αγώνα.   Μέσα στο αγωνιστικό πνεύμα του Κυπριακού λαού, που για χρόνια ήταν στις καρδιές όλων, προετοιμάστηκε ο αγώνας της Ε.Ο.Κ.Α. που άρχισε την 1^η Απριλίου, 1955 με αρχηγό τον Γεώργιο Γρίβα – Διγενή και συμπαραστάτη τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο.

Στον απελευθερωτικό αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. έλαβαν μέρος πολλοί αγωνιστές, ανάμεσα στους οποίους και αρκετοί Ζωδιάτες που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη διεξαγωγή του ένοπλου αγώνα, ανάμεσα στους οποίους και ο Ζωδιάτης ήρωας μας Νικόλαος Π. Γιάγκου.  Ο Κυπριακός λαός συμπαραστάθηκε στην διεξαγωγή του αγώνα ο οποίος είχε ως αποτέλεσμα την ίδρυση το 1960 της Κυπριακής Δημοκρατίας, μετά τις συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου του 1959.

Τιμούμε σήμερα την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ και τους ήρωες που έπεσαν αγωνιζόμενοι κατά των Άγγλων όπως ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ο Κυριάκος Μάτσης, ο συγχωριανός μας Νικόλαος Π. Γιάγκου και πολλοί άλλοι που απαγχονίστηκαν λόγω της δράσης τους στον αγώνα όπως ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης.  Είναι πολλοί οι ήρωες μας και οφείλουμε να τους τιμούμε και να θυμόμαστε και να μεταφέρουμε στις επόμενες γενιές τις θυσίες τους για να δυναμώνει συνεχώς το αίσθημα ευθύνης μας έναντι της πατρίδας μας.

Δυστυχώς η τουρκική στρατηγική που στόχο είχε τη συνεχή κατοχή της Κύπρου και μετά το 1878, όταν την πούλησε στους Άγγλους, και παρά την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1960 οι τούρκοι, που είναι μόνο το 18% του Κυπριακού πληθυσμού, με την υποκίνηση και υποστήριξη της Τουρκίας δεν έπαψαν να στοχεύουν στη διχοτόμηση της Κύπρου.  Το 1963 ήταν η μεθοδευμένη παράνομη εξέγερση των τουρκοκυπρίων που είχε ως αποτέλεσμα το μοίρασμα της Λευκωσίας με την πράσινη γραμμή. Η Ντεκτασιηκή πολιτική συνεχίστηκε και πέτυχε μετά το πραξικόπημα της 15^ης Ιουλίου, 1974 να έχει την τουρκική εισβολή της 20^ης Ιουλίου, 1974 και την κατοχή μεγάλου τμήματος της πατρίδας μας από τα τούρκικα στρατεύματα κατοχής.  Στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου μας περιλαμβάνεται και η Ζώδια μας και από τότε τα σπίτια, τα περιβόλια και γενικά τα χωράφια μας καρπούνται παράνομα οι τούρκοι.

Για 40 χρόνια είμαστε μακριά από τη Ζώδια μας και τα σπίτια και τις περιουσίες μας.  Έχουμε συναίσθηση του ιερού καθήκοντος μας και την υποχρέωσή μας να συνεχίσουμε τον αγώνα για ελευθερία και δικαίωση.  Ως Ζωδιάτες θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για δικαίωση και επιστροφή στη Ζώδια μας και πρέπει να μεθοδεύσουμε και άλλες μορφές αγώνα για να πετύχουμε τον στόχο μας – το στόχο της επιστροφής σε μια ελεύθερη Ζώδια στα πλαίσια μιας λύσης που να είναι σύμφωνα με τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και να συνάδει με τις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην οποία η Κυπριακή Δημοκρατία είναι μέλος.

Θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε και να προβάλλουμε ποικιλότροπα την οργάνωση Ζωδιάτικων μεθοδευμένων εκδηλώσεων που να καλλιεργούν αγωνιστικό πνεύμα και διάθεση για δραστηριότητες που στοχεύουν στη διατήρηση δεσμών μεταξύ των Ζωδιατών και τη μνήμη της Ζώδιας μας και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και ανάληψη πρωτοβουλιών για διοργάνωση και άλλων μορφών αγώνα με στόχο να ρίξουμε το τείχος που χωρίζει σήμερα με τη βία των όπλων την Κύπρο μας.  Θα συνεχίσουμε να ελπίζουμε, να μην ξεχνούμε, ότι θα δούμε καλύτερες μέρες και σύντομα θα επανεγκατασταθούμε σε μια ελεύθερη Ζώδια, απαλλαγμένη από τα τούρκικα στρατεύματα κατοχής και τους εποίκους, όπου θα ξανακτίσουμε τα σπίτια μας και θα ξαναφυτέψουμε τα μποστάνια και τα περιβόλια μας που κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας και που από το 1974 παράνομα καρπούνται ξενόφερτοι τουρκαλλάδες.